Nightmare Before Calculus

Ne kadar inkar etmeye çalışsam da hayatım tam bir matematik işleminden ibaret aslında. Ben "O" noktasıyım. Merkezim. İşte tam da bu noktada başlıyor belki de narsistliğim. Yarıçapım kadar uzağımda milyonlarca yaşanmış ya da yaşanacak olan olaylar silsilesi... Bazen düşünüyorum hızımın türevini alıp ivmelenmeyi, yerçekimine bana mısın bile demeden uçup gidebilmeyi. Hayatıma girenler oluyor kimi zaman. Yeni arkadaşlar, taze kanlar... Eskileriyle topluyor, harmanlıyorum. Elbette hayatımdan çıkanlar da var. Eksilen sayıyı ne kadar kendim belirleyebilsem de çıkanlara ve dolayısıyla kalanlara müdahale etmek elimde olmuyor kimi zaman. Hangimiz ters çevrilip çarpılmıyoruz ki şu hayatta? Kimilerimiz limitle kanka olup sonsuza ulaşma hayalleri kurarken, kimilerimizse analitik düzlemde yapayalnız bir noktayı oynuyor. Bense alınmaması gereken bir x değeriyim saygıdeğer y için! Denklemi tanımsızlığa sürükleyen yaramazın tekiyim. İşin kötü tarafı çözülebileceğim bir formül yok. Hayatım boyunca o kadar soru çözdüm ama ben bile kendimi çözemedim ki hala! Yaşamın cilvesi bu işte. Kimileri için hayat; yüzlerce bilinmeyeni olan tek başına bir denklemken, kimileri içinse 2 Stewart, 1 Menelaus teoremiyle çıkabilecek bir sonuç sadece!