"Big Bag" pek çok erkek tarafından anlaşılamayan, hayli karmaşık olduğu düşünülen bir teoridir. Aslında formulize edildiğinde basit bir toplama işleminden ibaret olduğu görülür. Öncelikle biz kızların her an her türlü duruma hazır olma gibi bir kaygısı olduğu bilinmelidir. Örneğin; hiç hesapta yokken hormonlarımızın bize küçük bir oyunu sonucu acilen bir orkid ihtiyacımız belirebilir. Ya da yine hiç hesapta yokken sevgilimiz bizi akşam yemeğine davet edebilir ve biraz şanssızsak eve gidecek vaktimiz de yoktur. Ya da bir kapkaç ustasının hedefinde olabiliriz. Arabamızda güle eğlene giderken trafiğe takılabiliriz. Siz erkekler, buraya dikkat! Aklınıza gelebilecek ne kadar acil durum senaryosu varsa hepsini çantamızı hazırlarken yazarız biz. Evden tam donanımlı bir şekilde çıkarız. Çünkü ancak o zaman içimiz rahat eder. Koskocaman süslü püslü bir anahtarlığın ucundaki anahtar kümesi, rimelinden rujuna allığından pulluğuna hatta ojesine göz kalemine kadar bütün makyaj malzemelerimizin sığabileceği bir makyaj çantası, "ne olur ne olmaz" hırkası ya da ceketi, 1 adet form bisküvi, ipod, fotoğraf makinesi, cep telefonu ya da telefonları, küçük bir şişe su, parfüm, güneş gözlüğü, kağıt, kalem, cüzdan (ki bu cüzdan genelde erkek cüzdanlarının 2 katı büyüklükte olur nedeni bilinmez), flash disk, okunabilecek bir kitap veya dergi, orkid, yara bandı, ağrı kesici, ıslak mendil, selpak, lens suyu ve kabı, kart cüzdanı, nemlendirici krem, biber gazı sprey gibi bir listenin hakkından ancak büyük bir çanta gelebilir. İşte buna kısaca "Big Bag Theory" diyoruz... En azından ben öyle dedim şu an. Uydurmuş da olabilirim. Bazen yapıyorum böyle. Şimdi gelelim bunun sizin açınızdan faydalarına. Büyük çantalı bir kızla çıkmaktan korkmayın. O çantanın bir yerlerinde mutlaka cüzdanı vardır. Bir yere giderseniz hesabı sizin üstünüze yıkmaz, yıkamaz. Çünkü "Cüzdanımı evde unutmuşum." gibi bir bahaneyi kullanamaz. Kullansa da garip kaçar. Sonra sormazlar mı adama "Cüzdanın bile yoksa içinde, ne var o koca çantanın dibinde?" diye! Ayrıca büyük çantalı bir kız, günlük hayatında o kadar şeyi taşımaya alışık olduğu için birlikte tatile falan gittiğinizde bavullarını size taşıtmaz. Bunu başarabilecek laktik asit kaslarındaki asil liflerde mevcuttur! Kimisi ise sadece öğrencidir. Kitaplarını elinde taşımamak için böyle bir yola başvurduğu söylenebilir. Kimileriyse evden kaçmış bile olabilir. Kimbilir?!
Ne kadar inkar etmeye çalışsam da hayatım tam bir matematik işleminden ibaret aslında. Ben "O" noktasıyım. Merkezim. İşte tam da bu noktada başlıyor belki de narsistliğim. Yarıçapım kadar uzağımda milyonlarca yaşanmış ya da yaşanacak olan olaylar silsilesi... Bazen düşünüyorum hızımın türevini alıp ivmelenmeyi, yerçekimine bana mısın bile demeden uçup gidebilmeyi. Hayatıma girenler oluyor kimi zaman. Yeni arkadaşlar, taze kanlar... Eskileriyle topluyor, harmanlıyorum. Elbette hayatımdan çıkanlar da var. Eksilen sayıyı ne kadar kendim belirleyebilsem de çıkanlara ve dolayısıyla kalanlara müdahale etmek elimde olmuyor kimi zaman. Hangimiz ters çevrilip çarpılmıyoruz ki şu hayatta? Kimilerimiz limitle kanka olup sonsuza ulaşma hayalleri kurarken, kimilerimizse analitik düzlemde yapayalnız bir noktayı oynuyor. Bense alınmaması gereken bir x değeriyim saygıdeğer y için! Denklemi tanımsızlığa sürükleyen yaramazın tekiyim. İşin kötü tarafı çözülebileceğim bir formül yok. Hayatım boyunca o kadar soru çözdüm ama ben bile kendimi çözemedim ki hala! Yaşamın cilvesi bu işte. Kimileri için hayat; yüzlerce bilinmeyeni olan tek başına bir denklemken, kimileri içinse 2 Stewart, 1 Menelaus teoremiyle çıkabilecek bir sonuç sadece!